Zuid-West USA 2010: Dag 13: Zion (Angels Landing)

Dag 13 – Vrijdag 01/10: Zion (Angels Landing)

Om 7u30 staan we op. Weeral een lekker en overvloedig ontbijt in het hotel. Dan rijden we naar Zion National park, zo’n 50 km van Kanab. In het park moeten we nog 12 mijl rijden vooraleer we aan het visitor center zijn. Deze weg gaat via vele haarspeldbochten de vallei in. Onderweg komen we nog een lange tunnel tegen. Door wegenwerken is er wel enig oponthoud.

Het meest bezochte gedeelte van Zion National Park is Zion Canyon. Dat is een ravijn, 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen. Het ravijn is uitgeslepen door de Virgin River, en dankzij die rivier heeft Zion Canyon nu rijk gevarieerde flora en fauna. Als in het voorjaar de sneeuw in de bergen smelt, voert de Virgin River grote hoeveelheden puin en sediment af. Daardoor is het erosieproces dat Zion Canyon en de diverse zijdalen heeft gevormd, nog steeds volop gaande.

We nemen de pendelbus naar ‘The Grotto’. Hier begint de Angels Landing trail. De Angels Landing Trail is een van de meest populaire wandelingen in Zion National Park. Maar tegelijkertijd is het ook een vrij zware trail, het laatste gedeelte is absoluut niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Via een brug steek je de Virgin River over. Vervolgens ga je rechtsaf over een verhard pad, dat in het begin vrij vlak is. Het einddoel van de wandeling is vanaf hier al zichtbaar, namelijk de uiterste punt van de hoge klif die schuin rechts voor je ligt. Al snel bereik je het eerste zware gedeelte van de trail: een serie switchbacks (bochten) waarmee een flink hoogteverschil overwonnen moet worden. Daarna loop je over een afstand van enkele honderden meters door de diepe, smalle en vooral ook heel koude Refrigator Canyon. Dit gedeelte van de wandeling is vrij vlak. Je bereikt nu een tweede serie switchbacks, die Walter’s Wiggles worden genoemd. Er zijn 21 bochten; de afstanden tussen de bochten zijn heel kort, maar het pad is hier wel bijzonder steil. Je komt nu uit bij Scout’s Overlook, een open plek vanwaar je een mooi uitzicht hebt over het dal, dat inmiddels ver beneden je ligt. De ondergrond bij Scout’s Overlook bestaat uit slickrock (gladde rotsplaten), het verharde pad eindigt hier.

Het laatste deel doe ik alleen, Kim wacht bij Scout’s Overlook. Voor je zie je het begin van het laatste deel van de wandeling, een rots waar je met behulp van enkele kettingen omhoog kunt klimmen. Rechts van je ligt een diepe afgrond; mensen met hoogtevrees en mensen die niet goed kunnen klimmen haken hier dan ook af. Na de eerste klim langs de kettingen ga je weer een stuk naar beneden. Om vervolgens uit te komen bij een smalle bergkam die uit slickrock bestaat, met links en rechts van je diepe afgronden. Het laatste stuk ga je – opnieuw met behulp van kettingen – nog eens flink omhoog; tijdens de laatste 800 meter van de trail stijg je nog tot 150 meter boven het niveau van Scout’s Overlook. De trail eindigt op de platte langgerekte top. Het uitzicht vanaf Angels Landing is echt fenomenaal. Achteraf gezien was het een van de allermooiste uitzichten van onze reis. Na 3 uur wandelen staan we terug aan de bushalte.

We rijden nu verder tot aan de Narrows. Hier stroomt de Virgin rivier door een Canyon met rotswanden tot wel 600m hoog. Vanaf het busstation moeten we nog 1,5 km stappen tot waar het pad stopt. Van hieruit wandelen we blootsvoets een klein stukje door de rivier. De bodem van de rivier bestaat uit grote keien. Samen met het ijskoude water doet dit geen deugd en we besluiten terug te keren. Daarna nemen we de bus terug naar het Visitor center waar we om 17u aankomen. Daarna rijden we terug naar Kanab.

’s Avonds gaan we eten bij Rewards Dining, een restaurantje in retro stijl. Ik eet er kipfilet met friet en Kim eet pasta met scampi. Lekker eten maar ze rekenen ons 18% gratuity aan, wat ik veel te veel vind.

’s Morgens toen we in de auto zaten heeft het eventjes geregend. Maar daarna is de zon er goed doorgekomen en hebben we weeral een dag van stralend weer gehad.