Zuid-West USA 2010: september 2010

donderdag 30 september 2010

Dag 12: Bryce Canyon

Dag 12 – Donderdag 30/09: Bryce Canyon

Om 7u15 staan we op. Het ontbijt in het hotel is heel uitgebreid. Omelet met kaas erin, cornflakes, verschillende soorten koeken en brood, yoghurt en zelfs hamburgertjes. Keuze in overvloed. In het restaurant voelen we ons precies in een bejaardentehuis. Er is een hele buslading gepensioneerden gedropt. Na het lekkere ontbijt rijden we naar Bryce Canyon, zo’n 130 km verderop.

Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amfitheaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amfitheaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan.

In het park rijden we direct naar het Bryce Point vanwaar we een mooi uitzicht hebben over het ‘Amphitheater’. Een indrukwekkend natuurfenomeen. Daarna rijden we terug naar Sunset Point waar de Navajoloop doen. Deze wandeling van 2,2 km brengt ons via een zigzaggend pad naar beneden, het amfitheater in. Beneden komen we in ‘Wall Street’, een smalle canyon in waarin grote Douglassparren staan. Via een ander zigzagpad gaan we terug naar boven. Een zeer mooie, en spijtig genoeg een populaire, tocht.

Nadien rijden we 18 mijl naar het uiterste zuiden van het park. In dit park loopt trouwens maar 1 weg van noord naar zuid, met hier en daar een korte zijweg. De interessante plaatsen zijn allemaal aan de oostkant van de weg gelegen. Vanaf het zuidelijkste punt rijden we terug naar het noorden van het park maar nu stoppen we bij alle uitkijkpunten. Allemaal mooie plaatsen om te stoppen. Maar het ‘Amphitheater’ is toch de mooiste en indrukwekkendste plaats van allemaal. Rond 16u rijden we terug naar Kanab. Onderweg in Carmel stoppen we voor een lekkere hamburger met friet. Om 8u zijn we terug in het hotel.

Opnieuw stralend weer. Door de hoge ligging op 2500m waren de temperaturen heel aangenaam.

Bryce Canyon Amphitheater

Bryce Canyon

woensdag 29 september 2010

Dag 11: Page - Kanab (Horshoe Bend & Buckskin Gulch)

Dag 11 – Woensdag 29/09: Page - Kanab (Horshoe Bend - Buckskin Gulch)

Om 7u staan we op en krijgen een standaard ontbijt in het motel. De eerste stop vandaag is de Horshoe Bend vlakbij Page. Dit is een diepe uitgesneden bocht van meer dan 180° in de Colorado rivier. Vanaf de parkeerplaats moeten we nog 1 km over een duin met los zand stappen. Een spectaculair uitzicht. Daarna rijden we verder naar de Glenn Canyon dam voor enkele foto’s. Even later rijden we Utah binnen. In Utah zetten we ons horloge een uur vooruit (8 uur tijdverschil met België).

De volgende stop is de Buckskin Gulch, zo’n 50 km voorbij de grens van Utah en Arizona. De laatste 14 km van de weg gaan over een onverhard pad dat redelijk berijdbaar was. De Buckskin Gulch is de langste slotcanyon ter wereld. Vooraleer we in de canyon zijn moeten we de nog bijna 2 km door een uitgedroogde rivierbedding lopen. Dan begint het eerste deel van de canyon. Hier is het gevoelig frisser dan buiten de canyon. De grillig gevormde wanden, uit donker Navajo Sandstone, bereiken op veel plaatsen een hoogte van zo’n 150 meter en soms is er minder dan een meter ruimte om te passeren. Hier en daar liggen grote rotsblokken op ons pad waar we overheen moeten klauteren. Na een goede kilometer komen we op een grote vlakte uit vanwaar de canyon in 2 splitst. We gaan naar rechts, deze canyon is kilometers lang. Na 6 km door deze smalle en hoge canyon komen we op een veel breder gedeelte van de canyon uit. Hier maken we rechtsomkeer, we moeten via dezelfde weg terug naar de auto. Onderweg houden we regelmatig halt voor foto’s. Een geluk dat we hier een statief bij hebben. Na 4 uur wandelen zijn we uit de canyon. De wandeling door deze canyon is zeker een van de absolute hoogtepunten van onze reis.

In dergelijke slotcanyons bestaat het gevaar van flash floods. Bij hevige regenval kan er plots een muur van water door de canyon razen. Bij de geringste kans op regen moet je zulke canyons zeker vermijden.

Nu rijden we verder naar Kanab waar we de volgende 4 nachten zullen slapen. Het chicste hotel dat we al gehad hebben. Een zeer ruime kamer en er is een zwembad in het hotel. ’s Avonds eten we in een restaurantje vlakbij het hotel, zeer duur voor hetgeen je krijgt.

Opnieuw een heel warme dag. Er hing wel een zeer dun wolkenlaagje. In de canyon was er wel een heel aangename temperatuur.

Horshoe Bend (Colorado rivier)

Horshoe Bend

Begin van de Buckskin Gulch Trail

Begin Buckskin Gulch

Buckskin Gulch

Grote vlakte middenin de Buckskin Gulch

Buckskin Gulch

Soms smalle doorgangen

Buckskin Gulch

dinsdag 28 september 2010

Dag 10: Grand Canyon - Monument Valley - Page

Dag 10 – Dinsdag 28/09: Grand Canyon - Monument Valley - Page

Vandaag weer een dagje waarin een pak kilometers gereden moet worden. Maar in tegenstelling tot eergisteren hebben we nu ook tijd om op enkele mooie locaties te stoppen.

Na een ontbijt op de kamer rijden we rond 8u naar de Grand Canyon. Nu verkennen we het deel ten oosten van Grand Canyon Village. Zo,n 40 km verder vlak aan de ingang van het nationale park stoppen we bij Desert View. Een uitkijkpunt over de canyon waar ook een uitkijktoren gebouwd is. Ik vind het uitzicht hier mooier dan de uitzichten van gisteren.

Nu rijden we verder naar Monument Valley zo’n 250 km verder. Langs de kant van de weg zijn er veel souvenirkraampjes van lokale Indianen te vinden. Hier en daar stoppen we bij een kraampje. Ze verkopen overigens min of meer hetzelfde, sieraden, dromenvangers en nog wat prullen. Kim laat zich verleiden tot enkele juweeltjes.

Na enkele uurtjes rijden komen we aan in Monument Valley, pal op de grens van Utah en Arizona. Er moet 5$ per persoon inkom betaald worden. Met onze Jeep rijden we een toer over een onverhard pad tussen de mesas, mittes en buttes. Het parcours van 21 km ligt er soms wel slecht bij. De uitzichten op de rotsen zijn adembenemend. Een 4x4 hebben is hier toch een pluspunt, alhoewel het met een gewone auto ook te doen moet zijn. Ik koop bij een souvenirshop nog een handgemaakte bijl en een fluit.

Nu hebben we nog een rit van 200 km voor de boeg naar Page vlakbij Lake Powell. Onderweg kopen we nog een aardbei en chocolade shake bij McDonalds. In Page logeren we in een klein motel. ’s Avonds eten we Mexicaans. Een echte aanrader.

Vandaag een warme dag met stralend weer.