Zuid-West USA 2010: 2010

zondag 10 oktober 2010

Dag 22-23: San Francisco - Chicago - Brussel

Dag 22 en 23 – Zondag 10/10 en Maandag 11/10: Naar huis

Rond 6u checken we ons in. Bij Starbucks nemen we een ontbijt met koffie en een koffiekoek. Om 9u20 hebben we dan onze vlucht naar Chicago waar we om 15u30 plaatselijke tijd aankomen (B 767). In de luchthaven van Chicago zijn we al na een kwartiertje bij de gate van onze volgende vlucht. Om 16u50 stijgen we met een B767 op voor een vlucht naar Zaventem, waar we de volgende morgen om 8u aankomen. Een zeer vermoeiende dag ondanks dat we toch enkele uurtjes hebben kunnen slapen op de vlucht.

zaterdag 9 oktober 2010

Dag 21: San Francisco

Dag 21 – Zaterdag 09/10: San Francisco

Onze laatste dag in de USA. ’s Morgens rijden we naar de Golden Gate brug. Het valt niet mee om hier een parkeerplaatsje te bemachtigen. Het park aan de brug wordt door veel stadsmensen gebruikt om te ontspannen of te joggen. We nemen hier rustig de tijd voor, genieten van de mooie uitzichten. We wandelen tot bijna aan de brug vanwaar we mooie foto’s kunnen nemen.

Rond de middag rijden we naar het centrum van de stad, via het bochtige stukje van Lombard Street. In de binnenstad is het bijzonder moeilijk om een betaalbare parkeerplaats te vinden. Door de luchtshow is het heel druk en de meeste parkeerterreinen vragen 30 tot 40$. Na lang zoeken en aanschuiven in de file vinden we een goedkoper alternatief.

We wandelen terug naar de baai om een goed plaatsje te vinden tijdens de show. Dit is een vliegshow van de Blue Angels, het stuntteam van de luchtmacht van het Amerikaanse leger. Het voorprogramma van de show begint met enkele kleine vliegtuigjes die stunts doen. Er doet ook een Boeing 747 mee. Na een uurtje is het tijd voor de hoofdact. Zes F/A-18 Hornet bommenwerpers doen er een uur lang allerhande formaties. Het lawaai dat ze bijhebben is oorverdovend. Hun snelheid ligt soms dicht tegen de geluidsmuur.

Na een mooi staaltje vliegtuigacrobatie gaan we te voet naar downtown San Francisco. We wandelen door de Chinese wijk, bezoeken de grote winkelstraten. Ons laatste diner in de USA nemen we bij BurgerKing, een laatste keer een lekker hamburger eten.

Rond 20uur rijden we naar Treasure Island, een eiland midden in de Baai, waar we via de Bay Bridge geraken. Van heiruit hebben we een zicht om San Francisco by night.

Rond 9 uur vertrekken we dan naar de luchthaven. Onze auto inleveren duurt slechts enkele minuten. Er wordt amper gekeken naar eventuele schade aan de auto, enkel de milesteller wordt nagekeken. We hebben nu nog wel enkele uurtjes over die we doorbrengen in de luchthaven. Ik en Kim proberen om beurten een beetje te slapen.

Golden Gate Bridge

Blue Angels

Chinatown

Oakland Bridge en San Francisco

San Francisco by night

vrijdag 8 oktober 2010

Dag 20: Yosemite - San Francisco

Dag 20 – Vrijdag 08/10: Yosemite – San Francisco

Na weeral een uitstekend ontbijt rijden we naar de Mariposa Grove Area, helemaal in het zuiden van het park. Dit is een gebied waar vele sequoia’s staan, de hoogste bomen ter wereld. We maken hier een wandeling tussen de meer dan 500 sequoia’s. Enkele bomen die we zien zijn de Grizzly Giant, een 2700 jaar oude boom van 64 meter hoog en een voetomtrek van meer dan 9 meter. De Fallen Monarch is een boom die 300 jaar geleden is omgevallen, de wortels steken meters hoog de lucht in. In enkele bomen is er een tunnel uitgehakt waar men vroeger met paard en koets doorkon. De hoogste boom met 88,3 meter die we zien is de Columbia Tree.

Na deze leuke ochtendwandeling verlaten we het park en rijden we naar San Francisco. We rijden San Francisco binnen via de Bay Bridge, de brug die Oakland met San Francisco verbindt. Elke rijrichting heeft een eigen verdieping op deze brug. Via het zeer drukke verkeer rijden we naar hetzelfde hotel als waar we de eerste nacht hebben geslapen. We horen en zien meerdere keren gevechtsvliegtuigen over de stad vliegen. Deze zijn aan het oefenen voor de luchtshow die dat weekend plaatsvindt.

We wandelen naar Pier 39 waar we een leuk restaurantje zoeken om te eten. De avond vullen we met rondslenteren in deze buurt en winkeltjes bezoeken.

Een dag van stralend weer.

Fallen Monarch (Omgevallen Sequoia)

Wandelpad door een sequoia

Gigantische bomen

Grizzly Giant (2700 jaar, 65m hoog)

Sequoia

Terug in San Francisco

donderdag 7 oktober 2010

Dag 19: Yosemite

Dag 19 – Donderdag 07/10: Yosemite

Na al bij al toch goed geslapen te hebben staan we om 7u op. Het ontbijt in het hotel is heel luxueus. Het eten kan uit het buffet gekozen worden. De drank wordt aan tafel bediend door personeel in uniform.

Na het lekkere ontbijt rijden we richting Yosemite Valley. Voordat we de Valley inrijden nemen we nog de afslag naar Glacier Point. Een weg van 25 km enkel. Onderweg zien we af en toe nog sneeuw liggen. Op het einde van de weg heb je een fantastisch vergezicht over de Yosemite Valley, 975 meter onder het uitkijkpunt. Het opvallendste zicht is de Half Dome een opvallende halve koepel. Ook zien we de Nevada Fall en de Vernall Fall. Je hebt er ook een mooi zicht op de Yosemite Falls, met 739m de vijfde hoogste waterval ter wereld.

Nu rijden we naar de vallei, in vogelvlucht vlakbij, maar toch een uurtje rijden vanuit Glacier Point. In de vallei zijn er ook verschillende uitkijkpunten vanwaar we prachtige panoramafoto’s kunnen nemen. We rijden verder tot in Curry Village waar we de auto parkeren. Met de bus gaan we dan tot halte 18. Hier vertrekt een trail naar de top van de Vernall Fall en de Nevada Fall. Het eerste deel gaat stijl omhoog. Na de brug over de rivier, aan de voet van de Vernall Fall (97m hoog). Van hieruit gaan er trappen naar de top van deze waterval. Deze trappen zijn soms wel glad door de nevel van de waterval. Van hier hebben we een mooi uitzicht. We passen ervoor om verder door te lopen naar de top van de Nevada Fall en we keren terug naar de auto.

Als we in de auto zitten begint het te regenen. In het visitor center stoppen we voor wat eten en drinken. Dan keren we terug naar Wawona, 50 km verderop. Onderweg rijden we regelmatig door de wolken. Aan ons hotel zien we twee wilde herten die redelijk dichtbij komen. Dineren doen we in het hotel, we eten beiden een bizonburger. Heel lekker, eens wat anders dan al die gewone hamburgers die we al gegeten hebben.

Tot 16u hebben we het droog gehouden, maar het was wel redelijk fris, mede door de hoge ligging van het park. Daarna hebben we een uurtje regen gehad toen we in de auto zaten.

Half Dome gezien vanaf Glacier Point

Half Dome en Yosemite Valley

Vernall Fall en de Nevada Fall

Yosemite Valley

Vernall Falls en de Nevada Falls

Yosemite Falls (waterval van 739 m)

Yosemite

Eekhoorn

Rivier

Nevada Falls

Yosemite

Hert aan ons hotel (Wawona)

Hert

Ons hotel in Wawona

woensdag 6 oktober 2010

Dag 18: Bishop - Wawona (Onderweg naar Yosemite)

Dag 18 – Woensdag 06/10: Onderweg naar Yosemite

In het hotel nemen we een klein ontbijt. In de supermarkt kopen we nog wat eten voor onderweg. Dan zetten we koers naar het noorden, naar Lee Vining. Op enkele kilometer van dit dorpje ligt het Mono Lake, een groot meer dat gekarakteriseerd wordt door de aanwezigheid van kalksteenformaties in het water en langs de oevers. Deze torens worden tufa’s genoemd. Op de oevers zitten ook ontelbare zeer kleine alkali flies, een van de weinige diersoorten die zich aan het zoute water van het meer hebben aangepast. Na een korte wandeling rijden we terug naar Lee Vining, van waaruit de Tioga Pass begint.

Onderweg hebben we al enkele borden gezien met daarop ‘Highway 120 closed’, beneden aan de pas staan opnieuw deze borden. Er is de voorbije dagen zoveel sneeuw gevallen dat de pas al gesloten is, normaal sluit deze pas in november. Er zit dus niets anders op dan verder naar het noorden te rijden, helemaal rond het Yosemite park. Langs de kant van de weg zien we ook redelijk veel sneeuw liggen. De andere passen die over de Sierra Nevada gaan zijn ook allemaal afgesloten. We rijden uiteindelijk via de Hwy 88 en 49, en komen ook terug een stukje in Nevada. Deze route is meer dan 300 km extra ten opzichte van de Tioga Pass. Het laatste anderhalf uur rijden we in de gietende regen. Vlak voor het park stoppen we nog bij BurgerKing. In het pikdonker komen we in Yosemite National Park aan.

Hier moeten we het hotel nog zoeken, dat was geen probleem, maar een parkeerplaats aan het hotel vinden was geen sinecure. De volgende twee nachten zullen we in het Wawona hotel slapen. Dit is een hotel dat bestaat uit zes afzonderlijke gebouwen in de New England bouwstijl. Aan de receptie krijgen we instructies over de bruine beren die in het park zitten. We zijn verplicht om alle eten, drank en koelbox uit de auto te halen. Als beren deze opmerken breken ze zo uw auto open. Normaal zijn deze beren zelfs mensenschuw, maar af en toe moet er toch een afgeschoten worden omdat deze aan mensen gewoon is geraakt en men wil hier geen risico mee lopen.

De hotelkamers zijn zeer lawaaierig, je hoort elke voetstap of deur. Het hotel is al meer dan 100 jaar oud en de kamers zijn dan ook niet geïsoleerd.

’s Morgens was het landschap bedekt met een dun sneeuwtapijt. Het was ook koud. De wegen die wij gebruikten lagen wel open. Hoger gelegen wegen zoals de Tioga Pass waren wel afgesloten. Hierdoor werden onze dagplannen gewijzigd. Wat een mooie rit over de hoogste bergpas van California moest worden, werd een omweg van meer dan 300 km extra langs lange saaie wegen. Het grootste del van de dag was het droog, tegen de avond viel de regen met bakken uit de lucht.

Sneeuw

Mono Lake

Herfst

Sneeuw in de Sierra Nevada

dinsdag 5 oktober 2010

Dag 17: Las Vegas - Death Valley - Bishop

Dag 17 – Dinsdag 05/10: Death Valley

Om 7u staan we op. Bij Starbucks halen we een koffiekoek en een frappuccino. We pakken in en gaan ons dan uitchecken. We hebben vandaag immers veel kilometers af te leggen. We verlaten Las Vegas door een ommetje langs de Stratosphere Tower te maken. Daarna rijden we terug naar California waar we vandaag Death Valley gaan doorkruisen. Eenmaal in het park moeten we nog 70 km rijden vooraleer we in Badwater aankomen.

Badwater is de laagst gelegen plaats op het Westelijk halfrond, -85,5 meter. Badwater is een bekken, langs alle kanten omringt door bergen. Het bekken zelf bestaat uit een kilometers grote zoutvlakte. ‘Zomers is het de warmste plaats ter wereld met temperaturen boven de 50°C. wij hadden iets aangenamere temperaturen van rond de 40°C. Na een korte wandeling in de verschroeiende zon rijden we enkele kilometers verder naar de Devil’s Golf Course. Dit is een grote vlakte die vol staat met zoutpilaren tot 30 cm hoog. Het oppervlak is hier zeer ruw en de pilaren zijn hard en vlijmscherp. Hier wil je niet vallen.

Daarna rijden we de Artist’s Drive, een zeer bochtige en heuvelachtige eenrichtingsweg van verschillende kilometers lang die ons door een zeer fotogeniek landschap brengt. Na deze rit rijden we naar Zabriskie Point, van de gelijknamige film. Je hebt hier een adembenemend mooi uitzicht op een bijna onaards woestijnlandschap, badlands genaamd. Verrassend genoeg is dit landschap vooral gevormd door water. Het regent niet vaak in Death Valley, maar de weinige buien die er zijn, zijn vaak bijzonder heftig. Het water kan niet wegzakken in de bodem, en daardoor moet er in korte tijd heel veel water worden afgevoerd, waardoor diepe geulen ontstaan in het zachte gesteente. De badlands zijn dus het resultaat van extreme watererosie.

Via Furnace Creek rijden we dan naar Stovepipe Wells, een gebied vol met zandduinen. Na enkele foto’s hier verlaten we het park. Death valley was een park met indrukwekkende landschappen. Spijtig dat we zo weinig tijd hadden om het park te bezoeken.

Enkele kilometers buiten het park begint het ineens te stortregenen en er valt zelfs hagel. Deze hagel zorgt voor een laag ijs op de weg. We hebben even aan de kant moeten gaan staan omdat we amper iets zagen en het gevaarlijk was om te rijden. Na deze regen- en hagelbui van zo’n 20 minuten zien we achter ons een gigantische dubbele regenboog. We rijden nu verder naar Bishop waar we om 18u30 aankomen. Hier gaan we eten in een barbecue restaurant. Ik eet er een prime rib en kim beef. Hier in Bishop is het echt koud, ik denk rond de 10°C, dergelijke temperaturen hebben we op reis nog niet meegemaakt.

Een dag van grote weer- en temperatuurschommelingen. In Death Valley was het heel warm en zonnig weer. Als we het park verlaten hebben hadden we stortregen en daarna waren de temperaturen serieus afgekoeld.